Fzt. Ece ŞAHİN

Fizyoterapist olmaya lisede karar vermiştim. Her zaman sağlıkla ilgili bir iş yapacağımı biliyordum. Şifaya vesile olmak ve bu şekilde kendimi gerçekleştirmek istemem çok erken yaşlarda başlayıp tüm kişiliğimi ve inançlarımı şekillendirdi.

“Neden bu işi yapıyorum?”

İnsan vücudunun,fiziksel yeteneklerinin ve engellerinin sebeplerini her zaman ilgi çekici buldum. Bunun yanında beden, ruh ve zihin bütünlüğüne yakından bakınca her insanda ağrı yaratan durumların birbirinden ne kadar farklı olduğunu görmek her defasında beni şaşırtmıştır.

Danışanlarımla bu yolculuğa çıkarken ortak bir çalışmayla yaptığımız tedavi planı ve disiplininin verdiği güzel sonuçları görmek beni oldukça mutlu ediyor.

“Motivasyonum ne?”

İnsan bedenini her gün değerlendirirken; zihin,beden ve ruh bütünlüğünün dengesini keşfediyorum. Hastalarımın ihtiyaçlarının yeniden farkına varması beni çok mutlu ediyor. Kendileriyle tekrar bağlantı kurabildiklerini, şikayetlerini kendi çabalarıyla nasıl ortadan kaldırdıklarına şahit olmak kendimi tamamlanmış hissetmeme sebep oluyor.

“Hayat felsefem ne?”

Her zaman farklı bir yol aradım. Yeni,riskli ve bana yabancı fakat aklıma yatan her seçeneğe şans verdim. Yenilikler beni korkutmak yerine her zaman heyecanlandırmıştır. Mesleğime de bunu elimden gelen en iyi şekilde yansıtmaya çalışıyorum. Hastalarıma ve mesleğime faydalı olmak adına insana dair fizik tedaviye dair her türlü bilimsel yeniliğin yakından takipçisiyim.

“Ne gibi zorluklarla karşılaştım?”

Her zaman bu denli ne istediğimin farkında değildim. Çalışmak ve uzman olmak istediğim alana karar vermeden önce birçok çevresel, kişisel ve kurumsal engel ve karmaşayla karşılaştım. Bugün dönüp bakınca tecrübe ve atlamam gereken engeller olarak adlandırdığım mücadelelerdi bunlar.

“Hayattan edindiğim tecrübelerimin işime katkısı nedir?”

Hayatımda gördüğüm,yaşadığım tüm olaylardan tek bir şey öğrendim; insan bedeni,ruhu ve zihninin nasıl tek ve bütün ve aynı zamanda nasıl ayrı ve uzak olabildiğini. Tüm bu bilinçle gelişerek hastalarıma olan bakış açım üzerinde her gün çalışıyorum.

Her hastamdan bir şey öğrendim. Gerek fizik tedavi hakkında gerek bu bilime olan saygımı arttıracak değişimler hakkında, gerek hayat hikayelerindeki ve hastalık geçmişlerindeki değişkenler hakkında. Hepsini benzersiz bir hikaye olarak görüyor ve büyük özenle yaklaşıyorum.

“İş disiplinim nedir?”

Çalışma ortamımı hem hastalarım hem de iş arkadaşlarım için güvenli ve keyifli hale getirmeye çalışırım. Karşılaştığım her zorluğu kendim için bir tecrübe, büyüme, gelişme ve sorunları çözmenin yeni yollarını öğrenmek için bir fırsat olarak görürüm. Hastalarımla olan ilişkim; değişiklik yapılması gerektiğinde esnek olmayı da  içerir. Odaklanma, motive olma, görevleri hemen bitirme ve daha fazlası gibi iyi alışkanlıklar oluşturmayı kendime hedef edinirim.

İstikrar ve inanç kendimi adadığım en büyük iki unsur. İşimi sevmek yeterli değil onu kendime,kendimi ise ona tamamıyla entegre etmeye çalışırım. Düzen ve disiplini,bu işin en güçlü ellerinden biri olan vicdan unsurunu, kendimi gerçekleştirmek dürtüsünü yalnızca özel hayatımda değil işimde de en büyük amaçlarım arasına koydum.

“Hastalarım bana ne katti?”

Hastalarım bana başka bir bakış açısı kattı hep. Terapiden en iyi şekilde faydalanmaları zamanla aramızdaki sağlıklı ilişkilerle daha da orantılı olarak ilerledi. Kafa karışıklığı ve korku ile bana geldiklerinde, onları bilginin ışığında tedavi etmeye çalıştım ve birbirimize kattığımız çok şey oldu. 

Bana çeşitli durumlarla ve hikayelerle nasıl başa çıkmam gerektiği konusunda yardımcı oldular. Bana sadece sorunlarının ve rahatsızlıklarının çözümünde yardımcı olabilecek biri gözüyle bakmadıklarını, o andan itibaren hayatlarının bir parçası olduğumu anladım zamanla.